دسته‌ها
توریسم گردشگری گردشگری

برزیل را می‌شناسید ؟ معرفی جاذبه های گردشگری برزیل

به گزارش ویرلن؛ از حدود ده‌ هزار سال قبل اقوام نیمه مهاجر در برزیل زندگی می‌کردند. با ورود پرتغالی‌ها در سال ۱۵۰۰، برزیل مستعمره شد و پرتغالی‌ها بردگانی از نقاط دیگر قاره آمریکا به آنجا آوردند. بیشتر بردگانی که به برزیل آمدند از آفریقا بودند. برزیل با در اختیار داشتن بخش‌های گسترده و توسعه‌یافته کشاورزی، معدن، تولید، خدمات و نیز نیروی کار، دارای تولید ناخالص داخلی بیشتری نسبت به سایر کشورهای آمریکای لاتین است و این امر برزیل را تبدیل به قدرت اقتصادی منطقه کرده‌است. برزیل در حال گسترش حضور خود در بازارهای جهانی است. مهم‌ترین صادرات برزیل را هواپیمای دارای بال ثابت، قهوه، وسایط نقلیه، سویا، سنگ معدن آهن، آب پرتقال، فولاد، منسوجات، کفش، گوشت و تجهیزات برقی تشکیل داده‌است. در اینجا قصد داریم به معرفی جاذبه های گردشگری مهمترین شهرهای توریستی برزیل بپردازیم.

برزیل وسیع ترین کشور امریکای جنوبی می باشد و در میان وسیع ترین کشورهای جهان مقام پنجم را دارد. این کشور منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در برمی گیرد و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، سورینام و گویان فرانسه همسایه است. برزیل به دلیل فوتبال و کارناوال سالانه ریودوژانیرو شهرت دارد. حیات وحش جنگل های بارانی آمازون و آبشار شگفت انگیز ایگواسو (Iguazu) هر ساله طبیعت دوستان زیادی را به کشور برزیل جذب می کند. پایتخت برزیل برازیلیا، نوع حکومت آن جمهوری فدرال، مساحتش ۸۵۱۴۸۷۷ کیلومتر مربع، جمعیتش بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۴، حدود ۲۰ میلیون نفر و زبان رسمی اش پرتقالی می باشد. ۶۴ درصد مردم برزیل کاتولیک و ۲۲ درصد آنها پروتستان می باشند. پر جمعیت ترین شهر برزیل سائوپائولو می باشد.

ریودوژانیرو

ریودوژانیرو شهر بسیار بزرگی است که چشم اندازها، فستیوال ها، رستوران ها و تأسیسات اقامتی منحصربفرد و زیبایی را در خود جای داده است. این شهر بعد از سائوپائولو بزرگ ترین شهر برزیل می باشد و در ساحل اقیانوس اطلس جنوبی واقع است. ریو به دلیل چشم اندازهای نفس گیر، نوار ساحلی عریض و طویل، فرهنگ و کارناوال سالانه اش مشهور است. بندرگاه ریودوژانیرو به لحاظ جغرافیایی شرایط مناسبی را برای ورود کشتی ها فراهم کرده است و توسط عوارض جغرافیایی بی نظیری شامل کوه های کله قندی (Sugar Loaf) با ارتفاع ۳۹۵ متر، قله ۷۰۴ متری کورکوادو و تپه های تیجوکا در ارتفاع ۱۰۲۱ متری، احاطه شده است. تمامی این چشم اندازهای جغرافیایی بندر ریودوژانیرو را به یکی از عجایب هفتگانه طبیعی دنیا تبدیل کرده است.
بسیاری به اشتباه ریو را پایتخت برزیل می دانند، این اشتباه از زمانی بوجود آمد که در سال ۱۹۶۰ شهر تازه تأسیس برازیلیا به عنوان پایتخت برزیل انتخاب شد. سواحلی نظیر کوپاکابانا و ایپانما، جاذبه های مشهوری نظیر مجسمه مسیح نجات بخش، استادیوم ماراکانا، کوه های کله قندی و مراسم کارناوال باعث شده، مردم، ریودوژانیرو را “شهر حیرت آور” بنامند. می توان گفت تمامی مردم دنیا، آرزو دارند برای یک بار هم که شده به این شهر حیرت آور سفر کنند.
با وجود همه این زیبایی ها، متأسفانه بسیاری ریو را به خشونت، جنایت، مافیای مواد مخدر و زاغه هایی معروف به فاول می شناسند. اما در حال حاضر نیروهای امنیتی پلیس (UPP) امنیت را در این زاغه ها فراهم کرده، و گردشگران می توانند به راحتی برای تجربه فرهنگ و مراسم مردم برزیل به این مکان ها بروند. ما بازدید از فاول مارو دو پینو را به شما توصیه می کنیم، زیرا بسیار امن و آرام است، آنقدر آرام که شما متوجه نمی شوید در منطقه شهری ریو و مرکز شهر واقع است.
منطقه جنوبی، شناخته شده ترین جاذبه ها و سواحل ریو را به خود اختصاص داده است که ۴۴ کیلومتر مربع وسعت دارد. تمامی این دیدنی های مشهور در فاصله بسیار کمی از یکدیگر قرار دارند، برای مثال شوگرلوف در فاصله ۸ کیلومتری از ساحل کوپاکابانا قرار دارد. بیشتر هتل های شهر در منطقه جنوبی شهر، بین کوه های جنگلی تیجوکا و دریا قرار دارند. در منطقه شمالی، استادویم ماراکانا و در منطقه مرکزی، ساختمان ها و برج های زیبایی قرار دارد.

تاریخ
ریو در سال ۱۵۶۵ توسط پرتقالی ها به عنوان دژی برای مقاومت در برابر کشتی های فرانسوی قاچاق، ساخته شد. دزدان دریایی نقش مهمی در تاریخ شهر ایفا کردند. هنوز بقایای قلعه های استعماری در این شهر یافت می شود. پرتقالی ها به مدت ۱۰ سال با فرانسوی ها جنگیدند و هریک قبایلی را در این شهر با خود متحد کردند.
در دو قرن بعد، امپراطوری ترکیه حاکمیت بلامنازعی در این شهر داشت تا اینکه در سال ۱۷۲۰ طلا، الماس و سنگ معدن در میناس گریس کشف شد و ریو به دلیل نزدیکی به این معادن، در سال ۱۷۶۳ به عنوان مهمترین شهر استعماری، جایگزین سالوادور شد. وقتی ناپلئون به پرتقال حمله کرد، خانواده سلطنتی به برزیل رفتند و ریو را به عنوان پایتخت پادشاهی خود انتخاب کردند. ریو اولین شهر خارج از اروپا است که به عنوان پایتخت یک کشور اروپایی انتخاب شده است.
وقتی برزیل در سال ۱۸۲۲ استقلال یافت، سلطنت را به عنوان شکل حکومت خود انتخاب کرد (امپراطور پدرو ۱ و پدرو ۲). بسیاری از مورخان و مردم برزیل معتقدند واژه کاریوکاس (ساکنین ریو) نوستالژی دوره امپراطوری و سلطنتی است که امروزه به عنوان اسم بسیاری از مکان ها، فروشگاه ها و رستوران ها انتخاب می شود.
در سال ۲۰۰۹، ریو برای پنجمین بار به عنوان میزبان المپیک تابستانی سال ۲۰۱۶ انتخاب شد.

سواحل ریودوژانیرو

سواحل ریو حتی برای گردشگران با تجربه و حرفه ای، نیز جذاب است. این سواحل عریض، تمیز و مجهز هستند و شن های سفید نرم دارند. سواحل اصلی خدمات متنوعی نظیر دوش، مسیرهای پیاده روی بر روی شن های سرد، سرویس های بهداشتی تمیز، چادر و صندلی اجاره ای و غذا و نوشابه ارائه می دهند.
سواحل شرقی شامل راموس، فلامینگو، بوتافوگو اورکا بسیار زیبا هستند اما برای آفتاب گرفتن مناسب نیستند اما با حرکت از شرق به سواحل جنوبی، سواحل مناسب برای شنا، موج سواری، تفریح شروع می شوند، که معروف ترین آنها لمه، کوپاکابانا، آرپوادور، ایپانما، لبلون و بارا دا تیجوکا می باشند.
مردم ریو فرهنگ ساحلی و آداب و رسوم منحصربفردی دارند. در اکثر سواحل معروف، فروشنده های دوره گرد وسایل مختلفی از جمله عینک آفتابی، کرم ضد آفتاب، وسایل شنا و بازی در ساحل می فروشند. در زیر به معرفی مهمترین و معروف ترین سواحل ریودوژانیرو می پردازیم:

کوپاکابانا
کوپاکابانا منطقه ای در ساحل جنوبی شهر ریودوژانیرو می باشد و نوار ساحلی ۴ کیلومتری آن یکی از معروف ترین تفریحگاه های ساحلی دنیا می باشد. این منطقه در ابتدا ساکوپناپا نامیده می شد تا اینکه در اواسط قرن ۱۸ بعد از ساختن کلیسای ویرجن دو کوپاکابانا (قدیس حامی بولیوی)، نامش به کوپاکابانا تغییر یافت.
این ساحل از خیابان پرنسس ایزابل شروع و تا پوستو سیز (برج دیده بانی و غریق نجات ۶) ادامه می یابد. در دو طرف کوپاکابانا سواحل آرپوادور و ایپانما قرار دارند. این ساحل یکی از مناطق برگزاری المپیک تابستانی ۲۰۱۶ می باشد. بر اساس آمار اداره گردشگری ریودوژانیرو، ۶۳ هتل و ۱۰ مهمانخانه در این منطقه وجود دارد.
در دو طرف انتهای این ساحل قلعه های تاریخی وجود دارد. قلعه شمالی در سال ۱۷۷۹ و قلعه جنوبی در سال ۱۹۱۴ ساخته شده اند. ساحل کوپاکابانا در جشن سال نو میزبان میلیون ها مسافر می باشد که برای تماشای مراسم زیبای آتش بازی به این ساحل می آیند. کوپاکابانا در سال های زیادی میزبان رسمی جام جهانی فوتبال ساحلی بوده است.
تفریحگاه کواپاکابانا پیاده رویی است که با طرح سفید و سیاه موج دار سنگ فرش شده است و در سال ۱۹۷۰ توسط معمار مشهور، روبرتو برل مارکس ساخته شده است.

۲copacabana

ایپانما
اپانما منطقه ای در سواحل جنوبی شهر برزیل می باشد که بین دو ساحل لبلون و آرپوادور قرار گرفته است. بیشتر زمین های ایپانما متعلق به بارون خوزه آنتونیو موریرا بود و اسم ایپانما از زادگاه این بارون در سائوپائولو گرفته شده است. شهرت این ساحل به دلیل آهنگ معروف”دختری از ایپانما” است که در سال ۱۹۶۲ توسط موسیقیدان پرآوزاه برزیل، آنتونیو کارلوس ژوبیم، ساخته شد.
ایپانما همجوار سواحل کوپاکابانا و لبلون می باشد اما کاملاً از آنها مجزاست. دسترسی به این ساحل از مسیرهای جاده ای بسیار راحت است و فروشگاه ها، رستوران ها و کافی شاپ های با کیفیتی در مسیر آن ساخته شده است. ایپانما یکی از گران ترین مکان های مسکونی برزیل می باشد. در جاده ساحلی می توانید از وسایل مختلفی مانند دوچرخه، اسکیت و اسکوتر استفاده کنید.
ایپانما با در بر داشتن دانشگاه ها، گالری های هنری، تئاتر و کافه ها نقش مهمی در توسعه فرهنگ ریو ایفا می کند. در زمان کارناوال بیش از ۵۰۰۰۰ نفر، از دسته های مختلف عبوری در این منطقه بازدید می کنند.
قله های دو برادر در قسمت غربی ساحل سر به فلک کشیده اند. همیشه گروه های مختلفی نیز در این ساحل مشغول به بازی های ساحلی نظیر فوتبال، والیبال و فوتوالی می باشند. در فصل زمستان موج ها تا ارتفاع ۳ متر بالا می آیند. غروب خورشید در ایپانما خصوصاً در فصل تابستان بسیار زیباست.
ساحل آرپوادور یکی از پر طرفدارترین مکان های ایپانما می باشد که البته بخشی از آن به کوپاکابانا تعلق دارد. تفریحات موج سواری، شنا، مشاهده غروب خورشید از پر طرفدار تری فعالیت های گردشگری در این ساحل می باشد.

۳ipanema

لبلون
لبلون ساحلی معروف در ریودوژانیرو و محل سکونت مرفه ترین افراد شهر می باشد. این منطقه به داشتن گران ترین خانه ها در امریکای لاتین معروف است. لبلون از شرق به ایپانما و از غرب به کوه های دوبرادر راه دارد. لبلون شباهت های زیادی با ایپانما دارد اما نسبت به ایپانمای شلوغ و پر رفت و آمد، آرام تر می باشد. یکی از سرگرم کننده ترین مکان های این ساحل زمین های بازی مخصوص کودکان است. این تفریحگاه ها پر است از اسباب‌بازی‌ها و امکانات فراوان برای بازی و سرگرمی. شن‌بازی و ساختن قلعه‌ و ساختمان شنی در ساحل کودکان را حسابی سرگرم می‌کند.

copacabana-see-theworld-pic0-400x200

کورکوادو
کورکوادو (در زبان پرتقالی به معنی گوژپشت) نام کوهی در مرکز ریودوژانیرو می باشد. قله گرانیتی ۷۱۰ متری در جنگل تیجوکا که یک پارک ملی می باشد، واقع است. کورکوادو معمولاً با کوه کله قندی (شوگرلوف) اشتباه گرفته می شود. تپه کورکوادو در قسمت غربی مرکز شهر واقع است و از تمامی قسمت های شهر قابل رویت می باشد. در نوک این قله مجسمه ۲۸ متری مسیح (معروف به مسیح رهایی بخش) قرار گرفته است. از بالای کوه سواحل کوپاکابانا، ایپانما، باغ های بوتانیک و استادیوم ماراکانا قابل رویت می باشد.
از جاده باریکی می توانید به نوک قله و مجسمه مسیح برسید. یکی دیگر از راه ها، مسیر ریلی ۸/۳ کیلومتری می باشد که در سال ۱۸۸۴ ساخته و در سال ۱۹۸۰ بازسازی شد. این ترن برقی در هر ساعت ۵۴۰ مسافر را جابجا می کند. ساعت حرکت این ترن از ۸:۳۰ تا ۱۸:۳۰ می باشد و طول مسیر ۲۰ دقیقه طول می کشد. پرطرفدار ترین جاذبه کورکوادو مجسمه و سکوی چشم انداز آن می باشد که هر ساله ۳۰۰۰۰۰ نفر از آن بازدید می کنند. از سکوی بالای کوه، چشم انداز پانورامای خیره کننده ای به ریو، کوه شوگرلوف، دریاچه لاگائو، سواحل کوپاکابانا و اپانما، استادیوم ماراکانا و زاقه های برزیل خواهید داشت. مه و ابر در ریو زیاد است، به همین دلیل گاهی نمی توان چشم انداز خوبی به شهر داشت. روزهای آفتابی، بهترین زمان برای بازدید است. بعد از ظهر ها هوا صاف تر و برای عکاسی و بازدید مناسب تر است.
از مشهورترین شخصیت هایی که از کورکوادو بازدید کرده اند می توان به پاپ جان پل دوم، آلبرت انشتین، پرنسس دایانا، پاپ پیوس دوازدهم و آلبرتو سانتوس اشاره کرد. یکی از فعالیت های پرطرفدار در این کوه، سنگ نوردی می باشد.

مجسمه معروف ریودوژانیرو
مجسمه ای به سبک آرت دکو (هنر تزئینی) که توسط مجسمه ساز فرانسوی به نام پل لندوفسکی طراحی و توسط مهندس برزیلی به نام هیتور داسیلوا کوستا و مهندس فرانسوی به نام آلبرت کاکوت ساخته شده است. طول این مجسمه ۳۰ متر و پایه آن ۸ متر است و عرض دستان باز شده ۲۸ متر می باشد. این مجسمه با بتون آرمه (مسلح) و سنگ سوپستن در بین سال های ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱ ساخته شده است.
این مجسمه ۶۳۵ تن وزن دارد و در ارتفاع ۷۰۰ متری نوک قله کوه کورکوادو قرار گرفته است. این مجسمه سمبل ریودوژانیرو و در حقیقت سمبل برزیل می باشد.
ایده ساخت یک مجسمه بزرگ در بالای کورکوادو اولین بار در سال ۱۸۵۰ مطرح شد، زمانیکه کشیش وینسنتین، پدرو ماریا باس، پیشنهاد ساخت یک مجسمه به افتخار پرنسس ایزابل، دختر امپراطور پدرو دوم، را داد، اگرچه با این پروژه موافقت نشد. دومین پیشنهاد در سال ۱۹۲۰ توسط حلقه کاتولیک ریو مطرح شد، آنها یک مراسم تحت عنوان «هفته یادمان» برپا کردند، تا برای ساخت مجسمه، کمک و امضا جمع کنند.
در میان طرح های مختلف، طرح مجسمه رهایی بخش با دستان باز، به عنوان سمبل صلح انتخاب شد. مطالعات زیادی بر روی طرح انجام شد و مهندسین در نهایت تصمیم گرفتند به جای فلز از بتون آرمه استفاده کنند. مجسمه با طراحی پل لندوفسکی و هیتور داسیلوا کوستا و صورت مجسمه توسط گئورگ لئونیدا، مجسمه ساز رومانیایی ساخته شد.
ساخت مجسمه ۹ سال طول کشید (۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱) که در آن زمان هزینه ای بالغ بر ۲۵۰۰۰۰ دلار داشت و در ۱۲ اکتبر ۱۹۳۱ بازگشایی شد.
در دهم فوریه ۲۰۰۸، صاعقه ای به مجسمه برخورد کرد و به انگشتان، سر و ابروی آن آسیب وارد کرد که توسط دولت بازسازی شد. در سال ۲۰۱۰ بازسازی کاملی بر روی مجسمه انجام شد. مجسمه شسته شد و جاهایی که مصالحش ریخته بود ترمیم شد و ساختار آهنی درون آن بازسازی و مجسمه ضد آب شد.

۱christtheredeemer

تالاب رودریگو دو فریتاس
این آبگیر که به لاگوآ نیز معروف است، در منطقه جنوبی ریودوژانیرو قرار دارد. آب اقیانوس اطلس توسط کانال جاردیم آلا به این تالاب وارد می شود. این تالاب در حال حاضر یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو می باشد و به قلب ریودوژانیرو معروف است. محله لاگوآ نیز بر اساس نام این تالاب نامگذاری شده است و قشر مرفه ریو در این محله زندگی می کنند.
این تالاب با ۴/۲ میلیون متر مربع مساحت، بهترین مکان برای ورزش ها، تفریحات آبی، قایق رانی و دوچرخه سواری در ساحل (مسیر اختصاصی ۵/۷ کیلومتری) می باشد. تجهیزات تفریحی و کیوسک های اغذیه فروشی متنوعی در اطراف این تالاب ساخته شده است. تالاب رودریگو دو فریتاس چشم انداز خوبی به سواحل کورکوادو، ایپانما و لبلون دارد.

شوگرلوف
شوگرلوف (کله قند) قله ای ۳۹۶ متری در دهانه خلیج گوانابارای ریودوژانیرو می باشد که به اقیانوس اطلس متصل است. این جاذبه به دلیل چشم انداز پانوراما به شهر و تله کابین هیجان انگیزش بسیار مشهور و پرطرفدار است. نام شوگرلوف اولین بار در قرن شانزدهم توسط پرتقالی ها، به دلیل شباهت این کوه ها به کله قند، گذاشته شد. کوه های گرانیتی زیادی در ریو وجو دارد، اما شوگرلوف تنها کوه گرانیتی است که درست در لبه آب بیرون آمده است. تله کابین هایی با پنجره های شیشه ای که گنجایش حمل ۶۵ نفر را دارد، مسیر ۱۴۰۰ متری بین قله پائودو آسوکار و مورودا اورکا را هر ۲۰ دقیقه یک بار طی می کنند. تله کابین اولیه در سال ۱۹۱۲ ساخته و در سال ۱۹۷۲ و ۲۰۰۸ باز سازی شد. برای رسیدن به قله مسافران از دو تله کابین استفاده می کنند، اولی به قله کوتاهتر، مارو دا اورکا (۲۲۰ متر) و دومی به قله بلند تر، پائودو آسوکار صعود می کند. کابین های حباب شکل، چشم انداز ۳۶۰ درجه ای را برای مسافران فراهم می آورد. تله کابین این مسیر را در مدت زمان ۳ دقیقه طی می کند. بازدید کنندگان می توانند در طول مسیر سنگ نوردانی که در حال صعود به کوه های بابیلون و اورکا هستند را مشاهده کنند. مسیر های صخره نوردی شوگرلوف، با ۲۷۰ مسیر، یکی از بزرگ ترین مکان های صخره نوردی دنیا می باشد. در این مسیر اگر شانس داشته باشید، می توانید گونه های جانوری بی نظیری نظیر توکان، طوطی، میمون و پروانه ها را در میان درختان ببینید.۴sugarloafmountain

جشنواره ریو
جشنواره ریو بزرگ ترین جشنواره دنیا می باشد که در زمان برگزاری، هر روز ۲ میلیون نفر در خیابان ها از آن بازدید می کنند. اولین فستیوال ریو در سال ۱۷۲۳ برگزار شد. زمان برگزاری جشنواره سال ۲۰۱۵ از ۱۳ تا ۱۸ فوریه می باشد.
بیش از۲۰۰ مدرسه مراسم جذاب و پر هیجانی را اجرا می کنند و در این میان رژه مدرسه سنترو بر روی یک سازه غول پیکر، یکی از معروف ترین بخش های آن می باشد. مدرسه هایی که این جشنواره را برگزار می کنند در این رویداد عظیم با یکدیگر رقابت می کنند و هر مدرسه موضوع و رنگی را برای نمایش انتخاب می کند و با برنامه و نظم مشخصی به اجرای مراسم خود می پردازد. رژه های اصلی در ساحل کوپاکابانا و در دیگر زمان های سال در مکان های دیگری نظیر پلتفورما و اسکالا برگزار می شود.images

باغ گیاه شناسی جاردیم
بوتانیک جاردیم یک باغ مجلل می باشد که یک پارک و یک آزمایشگاه علمی را در خود جای داده است. امپراطور جان ششم باغ بوتانیک را در سال ۱۸۰۸ برای پروش گیاهان، چای و فلفل هایی که از آسیا برای خانواده سلطنتی وارد می شد، ایجاد کرد. در سال ۱۸۲۲ این باغ به روی عموم باز شد و برکه های کوچک به همراه مسیر های پیاده روی برای بازدید از گونه های متنوع، در آن ایجاد شد. در حال حاضر بوتانیک جاردیم با بیش از ۸۰۰۰ گونه گیاهی، یکی از مهم ترین باغ های گیاه شناسی دنیا می باشد. معروف ترین گونه های باغ شامل ارکیده، آناناسیان، سرخس، جنگل بامبوهای عظیم، مجموعه گیاهان دارویی، درختانی زیبا با گل های قرمز و کاکتوس های غول پیکر می شود. جانواران جذابی نظیر طوطی های رنگی، مرغ مگس خوار، پروانه ها و میمون ها در این باغ زندگی می کنند. بهترین مکان برای شروع بازدید از باغ، Grotto Kar Glasl می باشد، جایی که می توانید لیلیوم های آبی عظیم در برکه ها، کاکتوس های غول پیکر و نمایی از مجمسمه مسیح در کورکوادو را ببینید. یکی دیگر از مکان های پر طرفدار باغ، مسیری به نام Avenida das Palmas Imperiais می باشد که در دو طرف آن ۲۰۰ نخل امپراطوری با قدمت ۳۰۰ سال، قرار گرفته است. آنها بعضی از ساختمان های قدیمی باغ را به مرکز بازدید کننده و تفسیر تبدیل کرده اند، همچنین یک باغ ژاپنی و دو رستوران تراس دار در این باغ ساخته شده است.۵jardimbotanico

جنگل تیجوکا
جنگل کوهستانی تیجوکا با مساحت ۳۲ کیلومتر مربع، بزرگ ترین جنگل شهری دنیا می باشد. این جنگل منطقه غربی شهر را از منطقه جنوبی، مرکزی و شمالی آن جدا می کند. این جنگل انسان ساخت می باشد و قبلاً برای کشت نیشکر و قهوه از آن استفاده می شده است. تیجوکا گونه های جانوری و گیاهی متنوع و با ارزشی را در خود جای داده است. این جنگل های متراکم ۳۰ آبشار را در خود جای داده است. در سال ۱۹۶۱ تیجوکا تبدیل به پارک ملی شد.
مهمترین جاذبه های جنگل تیجوکا مجسمه مسیح رهایی بخش، کوه کورکوادو، آبشار کاسکاتینها، کلیسای میرینک و قله گاوآ می باشد.

۸tijucanationalpark

استادیوم ماراکانا
استادیوم ماراکانا که دولت ایالتی ریو مالک آن است، در سال ۱۹۵۰ برای میزبانی از مسابقات جام جهانی فوتبال افتتاح شد، که در آن سال برزیل در بازی فینال از اروگوئه ۱-۲ شکست خورد. بعد از آن مهمترین بازی های باشگاه های ریو شامل فلامینگو، فلومینس، بوتافوگو و واسکوداگاما در این ورزشگاه انجام می شود. این استادیوم میزبان رویدادها، مراسم و کنسرت های مختلفی بوده است. ۱۹۹۸۵۴ نفر در بازی فینال فیفا ۱۹۵۰، شرکت کردند. ماراکانا تا مدت ها بزرگ ترین استادیوم فوتبال دنیا بود. در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ استادیوم بازسازی شد و با طراحی صندلی های مجزا در حال حاضر گنجایش ۷۸۸۳۸ تماشاگر را دارد. ماراکانا هم اکنون بزرگ ترین استادیوم برزیل و از این لحاظ در امریکای جنوبی بعد از استادیوم مانومنتال پرو، رتبه دوم را دارد. ماراکانا به معنی پرنده سبز و نام رودخانه ای در جنوب شرقی ریو می باشد. استادیوم ماراکانا محل برگزاری رویدادهای ورزشی مهمی نظیر بازی های پان امریکن ۲۰۰۷، جام کنفدراسیون های ۲۰۱۳ و فینال جام جهانی ۲۰۱۴ بوده است و مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی های المپیک تابستانی ۲۰۱۶ در آن برگزار خواهد شد. در استادیوم ماراکانا موزه ای ساخته شده که مخصوص تاریخ فوتبال برزیل، خصوصاً موفقیت هایش در جام های جهانی می باشد. عکس ها، مجسمه ها، ماکت ها، لوازم، لباس ها و اشیای ارزشمندی در این موزه در معرض نمایش گذاشته شده است.

۹maracanastadium

Subway Surfers

Shell Shockers

Crazy Roll

Minecraft

Cut the Rope

Solitaire

PUBG

Tunnel Rush

LOL Beans

slope game

Temple Run

Cat Trap Game

Free Racing

Moto X3M

Clash of Clans

Run 3

Snakes

Wordle