به گزارش ویرلن: به نقل از کافه گردش
عمیقترین ایستگاه
عمیقترین ایستگاه متروی مسکو در حال حاضر پارک پوبدی (ویکتوری پارک) است که در ۶ مه ۲۰۰۳ در خط آرباتسکو-پوکروسکایا راهاندازی شد. این ایستگاه نزدیک به ۸۵ متر عمق دارد و نسبت به ایستگاههای دیگر که عمقشان از ۵۰ متر تجاوز نمیکنند، بسیار عمیق است.
کمعمقترین ایستگاه
ایستگاه پچاتنیکی تنها ۵ متر عمق دارد. حتی بخشی از سقف آن چند متر بالای سطح زمین قرار داشت و در هنگام ساختوساز، دوباره آن ناحیه خاکریزی شد.
طولانیترین ایستگاه
ایستگاه وروبیوی گوری (اسپارو هیلز) در خط سوکولنیکی، با در نظر گرفتن راهروی ورودی آن ۲۸۴ متر طول دارد که رکوردی برای متروی مسکو به شمار میرود. اگر بخواهید از یک سر سکو تا انتهای آن بروید حدود ۴ دقیقه طول میکشد. این ایستگاه در ۱۹۵۹ افتتاح شد و اولین ایستگاه متروی جهان بود که بالای پلی روی آب ساخته شد.
لوکسترین ایستگاه
به اعتقاد سازندگان، ایستگاه کومسومولسکایا قرار بود دروازهای به مسکو باشد که موجب حیرت بازدیدکنندگان شود. به همین دلیل در ساخت آن از هیچ هزینهای دریغ نشد. این ایستگاه به شاهکار امپراتوری استالین تبدیل شد. حتی قطر تونل مرکزی آن حدود ۲ متر از اندازه استاندارد که ۱۱٫۵ متر است بیشتر شد. به همین دلیل این ایستگاه بلندترین سقف را بین دیگر ایستگاههای متروی مسکو دارد که با ۸ پنل موزاییکی ساخته و با لاجورد و سنگهای قیمتی، آراسته شده است.
باریکترین ایستگاه
باریکترین ایستگاه متروی مسکو، ایستگاه ولگوگرادسکی پراسپکت در خط تاگانسکو-کراسنوپرسننسکایا است که عرض سکوی آن غیراستاندارد و فاصلهی بین ستونهای آن تنها ۴ متر است.
پرپیچوخمترین ایستگاه
ایستگاه الکساندروسکی سد در خط فیلوسکایا به خاطر انحنای زیادش معروف است. هر وقت که قطاری حرکت میکند، سرپرست ایستگاه قسمت عقب قطار را از سکوی میانی بازرسی میکند چون واگن آخر از اتاقک راننده قابلرؤیت نیست. فقط زمانی که اجازه صادر شد قطار میتواند حرکت کند.
بیش ترین تغییر اسم
واژگونیهای سریع نظام در قرن بیستم که طی آن یک نماد برجسته و والا ناگهان به دشمن مردم تبدیل میشد، باعث شد بسیاری از ایستگاهها اسمهای خود را از دست بدهند تا بتوانند با نظام سیاسی جدید وفق پیدا کنند. ایستگاه اوکتونی ریاد در خط سوکولنیکی بیشتر از همهی ایستگاههای دیگر دستخوش تغییر نام شد و ۴ بار تغییر نام داد. نام «اوکتونی ریاد» در بیست سال اول احداثش به آن داده شد. سپس در سال ۱۹۵۵ برای بزرگداشت «لیزرکاگانویچ» برای دستیابی به بالاترین مقام در شغل خود، به «ایمنی کاگاوونیچا» تغییر نام داده شد؛ اما ۲ سال بعد زمانی که کاگانویچ بهعنوان عضوی از یک حزب مخالف، شناخته شد و از همهی مقامهایش خلع شد، ایستگاه سریعاً به نام قبلی خود یعنی «اوکتونی ریاد» تغییر نام داد. در سال ۱۹۶۱ هنگام تغییر دادن نام بعضی از خیابانها، این ایستگاه به «مارکس پراسپکت» تغییر نام داد اما در سال ۱۹۹۰ که شوروی سقوط کرد، این ایستگاه مجدداً به نام اولیهی خود، تغییر بازگشت. طولانیترین مسیر طولانیترین مسیر در ایستگاه متروی مسکو بین ایستگاه استروجینو و کریلاتسکو است. قطارها فاصله ۶٫۶۲۵ کیلومتری بین این دو ایستگاه را در ۷ دقیقه طی میکنند.
شلوغترین ایستگاه
عنوان شلوغترین ایستگاه به ایستگاه وایکینو در انتهای خط تاگانسکو-کراسنوپرسننسکایا میرسد. بر اساس آمار رسمی ترافیک مسافران به بیش از ۱۷۰ هزار نفر در روز میرسد. در ساعات اوج شلوغی مردم بهسختی سوار قطارها میشوند و معمولاً باید منتظر قطارهای بعدی بمانند.
طولانیترین مدتزمان احداث
ایستگاه اسپارتاک در خط تاگانسکو-کاسنوپرسننسکایا رکورددار طولانیترین مدتزمان ساخت ایستگاه است. در سال ۱۹۷۵ ساخت این ایستگاه شروع و بعد از گذشت ۴۰ سال هنوز افتتاح نشده است. پروژه احداث اسپارتاک در میانهی کار رها شد ولی در قرن ۲۱ شهرداری تصمیم گرفت ساخت آن را ادامه دهد. طبق برنامهی زمانی قرار بود قطارهای این ایستگاه، اولین مسافران خود را در ماه مارس ۲۰۱۴ سوار کنند اما این وعده تا ماه اوت همان سال عملی نشد.
منبع: کافه گردش