موزه هنر و علم سنگاپور ( ArtScience Museum ) توسط معمار مشهور و بین المللی موشه سفدی برای اولین بار در ۱۷ فوریه ۲۰۱۱ در مرکز فرهنگی ۶۰۰۰ متر مربعی خود از بازدیدکنندگان استقبال کرد . این موزه در مجاورت خلیج مارینا احداث شده و جزو مجموعه شنهای خلیج مارینا (Marina bay sands ) می باشد. این موزه اولین پروژه موزه در جهان است که به تقابل پویا بین هنر و علم اختصاص داده شده و طراحی دایره شکل آن شامل ده زبانه می باشد که مانند سازه هایی برای ایجاد شکل ” گل نیلوفر(lotus flower) ” گسترش یافته است . طراحی این موزه به نوعی مفهومی از “دست خوش آمدگویی سنگاپور(The Welcoming Hand of Singapore)” نیز می باشد که با برخورداری از ده انگشت می تواند نمای چرخشی و در عین حال جذابی را به فضای اطراف خود القا کند. در این موزه که به دلیل شکل و حالت منحصر به فرد آن ، “گل نیلوفر” یا ” دست باز” نامیده می‌شود، آثار باستانی مختلفی از نقاط مختلف جهان به نمایش گذاشته شده است.
به گفته موشه سفدی هرعنصر در طراحی موزه هنر و علم ، تقویت کننده فلسفه ایجاد یک پل میان هنر و علم بوده و ساختمان ترکیبی از زیبایی و عملکرد و تکنولوژی است . ضمن اینکه برای وی، واقعأ نشان دهنده روح جستجوگر سنگاپور می باشد .
در میان حجم عظیمی از آب ، ورودی شیشه ای موزه خود نمایی می کند .
این موزه تندیس گون ، در کل شامل ۲۱ گالری روشن است و هر فرم برگ مانند آن دارای پنجره های سقفی گسترده می باشد که نور روز را در این محیط بسته وارد می کند . در این موزه سه سطح مجزا وجود دارد که با آسانسورهای بزرگ و پله برقی های متعدد طبقات همکف ، زیرین و بالایی به هم متصل می شوند . و بازدیدکنندگان ، پیوندها و تاثیرات میان هنر و علم را در جریان بازدید از یک گالری دایمی موسوم به علوم هنر مورد بررسی قرار می دهند. وقتی به طبقات بالایی موزه می‌رویم، حالت ” گل نیلوفر” یا ” کف دست” که از بیرون دیده می‌شود را می‌توان در اتاق‌های داخلی آن مشاهده کرد. اتاق‌هایی که از نظر هندسی ظاهری مختص به خود داشته و هر اتاق از حالتی متفاوت برخوردار است. دو طبقه فوقانی موزه متعلق به نمایشگاه علم و هنر است که به سه گالری تقسیم می‌شود: گالری‌هایی با عناوین کنجکاوی ، خلاقیت و تاثیر گذاری. همچنین فعالیت های متنوعی در قالب کارگاه و نمایشگاه های گردشی با همکاری و حمایت مجموعه ها و موزه های شاخص جهان برگزار می گردد.
طراحی این موزه از دو بخش اصلی تشکیل یافته است . بخش پایه ی ساختمان که روی زمین در میان آب های خلیج مارینا جای گرفته و یک برکه ی بزرگ نیلوفر آبی نیز آن را احاطه کرده است . بخش دیگر سازه ای به شکل گل می باشد که از ده گلبرگ ساخته شده و با بهره گیری از هندسه ی کروی ، یک مجموعه برش ها با شعاع های مختلف را ارایه نموده که در نهایت به شکل شناور بالای محوطه ی برکه به چشم می آید .این گلبرگ ها یا انگشت ها ( چنانچه طرح اصلی را به مثابه یک دست در نظر آوریم ) از طریق افزایش ارتفاع به سمت آسمان اشاره می نمایند و چنان در هوا پیش رفته اند که همه ی بیست و یک گالری مستقر درون این گلبرگ ها ( انگشت ها ) از نور طبیعی روز بهره می برند .
از دیگر ویژگی‌های این موزه آبشاری است که از بام به سمت مرکز این بنای چهار طبقه‌ای سرایز شده است. سقف کاسه ای شکل ساختمان آب باران را از طریق حفره ی مرکزی روی بام که مانند گرداب عمل می نماید مکیده و به شکل یک آبشار ۳۵ متری به برکه ی مرکزی داخل صحن ورودی می ریزد . بخشی از آب باران به سامانه ی تصفیه و گردش مرکزی آب ساختمان وارد می شود که برای سرویس های بهداشتی و شست و شو مورد استفاده واقع می شود و به گفته کارشناسان، هدف طراحان موزه تلفیق هنر و علم در کنار یکدیگر بوده است.
سازه ی نامتقارن این بنا که از سوی آروپ ( ARUP) طراحی شده و تا ارتفاع ۶۰ متری خط آسمان شهر را می شکافد ، به وسیله ی یک سازه ی شبکه ای پیچیده ی فولادی تقویت شده است . این سازه با کمک نرم افزار های پیشرفته ی سه بعدی سازی طراحی شده است . این ساختار پیچیده با ده ستون پا برجاست . این ستون ها به قالبی سبدی شکل که وظیفه ی خنثی سازی نیروهای نا متقارن وارد بر پیکر بنا را در مرکز سازه به عهده دارد در پایین ساختمان متصل می گردند .
پوسته ی بیرونی ساختمان با پوششی خمیده و دو جداره ای شکل یافته که از جنس مواد پلیمری مسلح به الیاف فایبر گلاس (GFRP) ساخته شده و غالبا در ساخت بدنه ی قایق ها و کشتی های تفریحی به کار می رود . سطوح جانبی عمودی گلبرگ ها با ورق های فلزی ضد آب پوشیده شده است . استفاده از ترکیبات پلیمری در نمای ساختمان این فرصت را فراهم کرده که سازنده با کمترین میزان اتصالات ، نمایی یکدست و بادبان مانند روی بنا بکشد که در نهایت مانند جسمی نورانی ، در میان حجم عظیم آب درخشندگی خاصی دارد .
